Yazar :
Tayfun ÇAY, Necati EVREN
Özet : 21 Nisan 2001 Tarihinde günün moda tabiriyle ‘Derviş Kanunları’ çerçevesinde değerlendirilen 4650 Sayılı Yasa 2942 Sayılı Kamulaştırma Kanunu’nda çok önemli değişikliklere neden olmuştur. Adeta kanunun ruhu değişmiştir. Yapılan değişiklikle, ülkemizin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nde en çok karşılaştığı ve Türkiye aleyhine karar ve tazminatların en çoğunu teşkil eden kamulaştırma bedelleri ve tazminatlarının önüne geçilmesi amaçlanmıştır. Bunun için kamulaştırmaya konu parsellerin malikleriyle bir uzlaşma zemini, pazarlık süreci oluşturulmaya çalışılmış, rıza sağlanması öncelenmiştir. Ülkemizde DSİ, Karayolları Genel Müdürlüğü ve belediyeler gibi kamu kurumları, vatandaşların modern bir hayat yaşayabilmesi için alt yapı yatırımlarını tesis etmekle görevlendirilmiş ve bu nedenle kamulaştırma yetkisini haiz kurumlardır. Yapılan araştırmada kamulaştırma yapan kurumların parsel maliklerinin rızasını ne düzeyde alabildikleri; 4650 sayılı yasanın 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu’na getirdiği yeniliklerin uygulamada amacına ulaşıp ulaşamadığı tespit edilmeye çalışılmıştır. AB’ye uyum sürecinde sık sık duyduğumuz ve neredeyse bir deyim haline gelen ‘yasa tamam ama uygulama önemli’ tabirinin, Kamulaştırma Kanunu için geçerliliği, yasanın davaları ve önemli bir meblağa varan kamulaştırma tazminatlarını önlemede yeterliliği ve yöntemin revize edilmeye dolayısıyla yeni bir değişikliğe ihtiyaç olup olmadığı sorgulanmıştır.
Anahtar Kelimeler :
Kamulaştırma(İstimlak), Kamu Yararı, Satın Alma, Uzlaşma, Taşınmaz Mal.
Kaynak :